رصدخانه خواجه نصیرالدین طوسی

رصدخانه در عهد هلاكو به سال ( 656) هجري در پي فتح بغداد بر اثر تقاضا و يا به تشويق حكيم دانشمند بزرگ ايراني خواجه نصيرالدين طوي در روي يكي از تپه هايغربي بنا شده است و به مرور زمان در سال 740 محل رصدخانه بر اساس نوشته حمدالله مستوفي به يك ويراني تبديل شده بود و آثاري از آن مهد علم نجوم وجود نداشته است و در شرايط فعلي در محل رسدخانه براي حفظ آثار و تبديل به يك موزه نجوم با نصب ( پلون قديم) حفظ آثار گرديده است.

رصدخانه خواجه نصیرالدین طوسی جدید، در شهریورماه 1363 رسماً افتتاح و مورد بهره‌برداری قرار گرفت این رصدخانه دارای سه تلسکوپ به شرح زیر می‌باشد.

الف) تلسکوپ بازتابی کاسگرین به قطر دهانه 60 سانتی‌متری با درشت‌نمایی 825 (بزرگترین تلسکوپ ایران) با تجهیزاتی مانند: میز کنترل الکترونیکی، چشمی‌های مختلف، دوربین راهنمای 15 سانتی‌متری، دستگاه کانون گیری الکترونیکی، اسپکتروسکوپ میکرومتر رشته‌ای و غیره.

ب) تلسکوپ بازتابی متوسط به قطر دهانه 40 سانتی‌متری با درشت‌نمایی 550 با تجهیزاتی مانند چشمی‌های مختلف، دوربین راهنمای 15 سانتی‌متری، فوتومتر و آمپلی‌فایر

ج) تلسکوپ شکستی به قطر دهانه 15 سانتی‌متر با درشت‌نمایی 350 با تجهیزاتی جنبی از قبیل: تجهیزات مخصوص رصد ماه، سیارات و ثوابت، وسایل عکاسی و فیلترهای مختلف از جمله فیلتر Ha برای پژوهشهای خورشیدی و دستگاه میکروفتومتر.

آزمایشگاه فیزیک خورشیدی (سیدرواستات خورشیدی): تلسکوپ بازتابی با قطر آئینه 35 سانتی‌متر که تصویری از خورشید به آئینه‌ای که مجهز به دو موتور (دنبال کننده و میل) می‌باشد به روی عدسی 20 سانتی‌متری به فاصله کانونی 3 متر جهت ساخت تصویر حقیقی خورشید از تجهیزات اصلی واقع در solar-lab است. 

افلاک‌نما : افلاک‌نما یا پلانتاریم از نوع Sky Master با قطر دهانه 10 متر و امکان نمایش 10000 ستاره و گنجایش 90 نفر تماشاگر است. به وسیله این دستگاه مقدمات ستاره‌شناسی از قبیل حرکت سیارات و ماه و خورشید و ستارگان از تابش نور در سقف گنبدی افلاک‌نما آموزش داده می‌شود.