حسد

«حسد» مانع بزرگى در راه برقرارى رابطه صحيح با ديگران است حسد ناشى از شناخت نادرست خويشتن و ديگران است اين نكته با توجه به معناى دقيق حسد روشن خواهد شد.

حسد آرزوى زوال نعمت‏هاى خداوند از برادر مسلمان است اگر كسى نعمتى را براى مسلمانى فراهم ببيند و از خدا بخواهد كه مانند آن نعمت را به او هم عنايت كند. مى‏گويند او به حال آن مسلمان غبطه مى‏خورد ولى اگر آرزو كند كه آن نعمت از آن مسلمان زايل شود حسد ورزيده است.

حسد يك احساس باطنى است كه در اثر عقايد نادرست پديد مى‏آيد. اگر كسى خود را بشناسد و غايت وجود خود را در يابد خواهد دانست كه نعمت‏هايى كه در اختياراوست براى رسيدن به غايت زندگى انسان كافى است. همچنين اگر نسبت به مؤمنان خوش بين باشد و خيرخواهى براى آنان را به خود تلقين كرده باشد، دچار حسد نمى‏شود. حتى اگر احساس حسد به قلب او خطور كند با آن مبارزه خواهد كرد. بنابراين اگر چه حسد فعلى اختيارى نيست، اما مقدمات آن اختيارى است و اعمالى كه پس از آن صورت مى‏گيرد نيز اختيارى است بايد حسد و ريشه‏هاى آن را شناخت و راه مبارزه با آن را آموخت تا روابط انسان با ديگران، موجب رشد و قرب او به خداوند باشد.