دانش وعبادت فاطمه(عليها السلام)

فاطمه(عليها السلام) از همان آغاز، دانش را از سرچشمه وحی فرا گرفت. آنچه را از اسرار و دانش‌ها، پدر برای او باز می‌گفت، علی(عليه السلام) می‌نوشت و فاطمه آنها را گرد می‌آورد که کتابی به نام مصحف فاطمه شد. فاطمه زهرا(عليها السلام) با بيان احکام و معارف اسلام، زنان را به وظايفشان آشنا می‌ساخت. فاطمه(عليها السلام) نه تنها از فراگرفتن دانش خسته نمی‌شد، بلکه در ياد دادن مسائل دين به ديگران از حوصله و پشتکار فراوانی برخوردار بود. روزی زنی نزد او آمد و گفت: مادری پير دارم که در مورد نماز خود اشتباهی کرده و مرا فرستاده تا از شما مسأله ای بپرسم. زهرا(عليها السلام) سؤال او را پاسخ فرمود. زن برای بار دوم و سوم آمد و مسأله پرسيد و پاسخ شنيد، اين کار تا ده بار تکرار شد و هر بار آن بانوی بزرگوار، سؤال وی را پاسخ فرمود. زن از رفت و آمدهای پی در پی شرمگين شد و گفت: ديگر شما را به زحمت نمی‌اندازم. فاطمه(عليها السلام) فرمود: باز هم بيا و سؤالهايت را بپرس، تو هر قدر سؤال کنی من ناراحت نمی‌شوم، زيرا از پدرم رسول خدا(صلی الله عليه وآله وسلم)شنيدم که فرمود: روز قيامت علمای پيرو ما محشور می‌شوند و به آنها به اندازه دانششان خلعت‌های گرانبها عطا می‌گردد و اندازه پاداش به نسبت ميزان تلاشی است که برای ارشاد و هدايت بندگان خدا نمودهاند. فضّه خدمتگزار فاطمه(عليها السلام)، که از شاگردان و پرورش يافتگان مکتب اوست در مدّت بيست سال جز با آيات قرآن سخنی نگفت و هر گاه قصد بيان مطلبی را داشت با آيه ای متناسب از قرآن، منظور خويش را بيان می‌کرد.

حضرت زهرا(عليها السلام) بخشی از شب را به عبادت مشغول می‌شد. آن قدر نمازهای شب او طولانی می‌شد و بر روی پاهايش می‌ايستاد که پايش ورم می‌کرد. حسن بصری متوفّای ۱‌۱‌۰‌ هجری گويد: هيچ کس در ميان امّت از نظر زهد و عبادت و پارسايی از فاطمه(عليها السلام)والاتر نبود.