دستگيری از درماندگان

يکی از خدمات ارزشمند امام سجّاد(عليه السلام)، رسيدگی به درماندگان، يتيمان، تهيدستان و بردگان بودهاست. روايت شده است که آن حضرت، هزينه زندگی صد خانواده تهيدست را عهده دار بود. گروهی از اهل مدينه، از غذايی که شبانه به دستشان می‌رسيد، گذران معيشت می‌کردند، امّا آورنده غذا را نمی‌شناختند. پس از در گذشت علی بن الحسين (عليه السلام)متوجّه شدند که آن شخص، امام زين العابدين (عليه السلام) بوده است.

او شبانه به صورت ناشناس، انبان نان و مواد غذايی را خود به دوش می‌کشيد و به در خانه فقيران و بينوايان می‌برد و می‌فرمود: صدقه پنهانی آتش خشم خدا را خاموش می‌سازد. اهل مدينه می‌گفتند: ما صدقه پنهانی را هنگامی‌ از دست داديم که علی بن الحسين در گذشت.

علی بن الحسين (عليه السلام) شب آخر ماه رمضان، بيست نفر برده را آزاد می‌کرد و می‌فرمود: «دوست دارم خداوند ببيند که من در دنيا بردگان خود را آزاد می‌کنم، بلکه مرا در روز رستاخيز از آتش دوزخ آزاد سازد.»او هيچ خدمتکاری را بيش از يک سال نگه نمی‌داشت، وقتی که برده ای را در اوّل يا وسط سال به خانه می‌آورد، شب عيد فطر او را آزاد می‌ساخت. بردگان سياه پوست را می‌خريد و آنان را در مراسم حجّ، به عرفات می‌آورد و آن گاه به سوی مشعر کوچ می‌کرد، آنان را آزاد می‌کرد و جوايز مالی به آنان می‌داد.تا آنجا که در شهر مدينه گروه عظيمی‌ از بندگان و کييزان، آزاد شده آن حضرت بودند و آنان هم بعد از آزادی، پيوند معنوی خود را با امام(عليه السلام)قطع نمی‌کردند.