كوچك شمردن گناه، يكى از گناهان بزرگ است

 گناه هر چند كوچك باشد، نافرمانى پروردگار بزرگست و از اين نظر نبايد آنرا كوچك دانست .

 زيْدٍ الشَّحَّامِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع اتَّقـُوا الْمـُحـَقَّرَاتِ مـِنَ الذُّنـُوبِ فَإِنَّهَا لَا تُغْفَرُ قُلْتُ وَ مَا الْمُحَقَّرَاتُ قَالَ الرَّجُلُ يُذْنِبُ الذَّنْبَ فَيَقُولُ طُوبَى لِى لَوْ لَمْ يَكُنْ لِى غَيْرُ ذَلِكَ.

زيـد شـحام گويد: امام صادق (ع ) فرمود: از گناهان محقر بپرهيزيد كه آمرزيده نشوند، عـرض كـردم : گـنـاهـان مـحـقـر چـيـسـت ؟ فـرمود: اينستكه مردى گناه كند و بگويد، خوشا حال من اگر غير از اين گناه نداشته باشم.

اصول كافى ج : 3 ص : 394  

 جمع هيزم از صحرا

رسول اكرم - صلی الله عليه و آله - دريكی از مسافرتها با اصحابش در سرزمينی خالی و بی علف فرود آمدند، به هيزم و آتش احتياج داشتند.

فرمود: " هيزم جمع كنيد "

عرض كردند: " يا رسول‏الله ببينيد، اين‏ سرزمين چقدر خالی است، هيزمی‏ديده نمی‏شود "

 فرمود: " در عين حال‏ هركس هراندازه می‏تواند جمع كند "

اصحاب روانه صحرا شدند ، با دقت بروی زمين نگاه می‏كردند و اگر شاخه‏ كوچكی می‏ديدند برمي داشتند.

هركس هراندازه توانست ذره ذره جمع كرد و با خود آورد. همينكه همه افراد هر چه جمع كرده بودند روی هم ريختند، مقدار زيادی هيزم جمع شد.

در اين وقت رسول اكرم- صلی الله عليه و آله - فرمود: " گناهان كوچك هم مثل همين هيزم های‏ كوچك است، ابتدا به نظر نمی‏آيد، ولی هر چيزی جوينده و تعقيب كننده‏ای‏ دارد، همان طور كه شما جستيد و تعقيب كرديد اين قدر هيزم جمع شد، گناهان شما هم جمع و شمارش می‏شود، و يك روز می‏بينيد از همان گناهان خرد كه به چشم نمی‏آمد، انبوه عظيمی جمع شده است ".

وسائل ، جلد 2 ، صفحه 462

كتاب : داستان راستان جلد اول

 امام سجاد علیه السلام می فرمایند:

و الاصرار على الماثم ، و استصعار المعصيه و استكبار الطاعه و مباهاه المكثرين و الازرا بالمقلين ، و سو الولايه لمن تحت ايدينا، و ترك الشكر لمن اصطنع العارفه عندنا .

 خدايا،

پناه مى برم به تو از آن كه بر معصيت اصرار ورزم و معصيت را كوچك و طاعت را بزرگ شمارم !

و نيز به فخرفروشى ثروتمندان و تحقير نيازمندان ، سو سرپرستى نسبت به زيردستان و ناسپاسى نسبت به آنان كه به ما نيكى كرده اند.

فراز دوم، دعاي هشتم صحيفه سجاديه

 أَبـَا عـَبـْدِ اللَّهِ ع يـَقـُولُ لَا وَ اللَّهِ لَا يـَقـْبَلُ اللَّهُ شَيْئاً مِنْ طَاعَتِهِ عَلَى الْإِصْرَارِ عَلَى شَيْءٍ مِنْ مَعَاصِيهِ

امـام صـادق (ع ) مـى فـرمـود: نـه بـخـدا سـوگند كه خدا هيچ طاعتى را با اصرار بر هر گناهى كه باشد نپذيرد.

اصول كافى ج : 3 ص : 395

 أَبِي جَعْفَرٍ ع فِى قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ يُصِرُّوا عَلى ما فَعَلُوا وَ هُمْ يَعْلَمُونَ قَالَ الْإِصـْرَارُ هـُوَ أَنْ يـُذْنـِبَ الذَّنـْبَ فَلَا يَسْتَغْفِرَ اللَّهَ وَ لَا يُحَدِّثَ نَفْسَهُ بِتَوْبَةٍ فَذَلِكَ الْإِصْرَارُ.

امـام باقر عليه السلام راجع بقول خداى عزوجل : ((و بر آنچه كرده اند اصرار نورزند و بـدانـند (كه بد كرده اند) 135 سوره 3)) فرمود: اصرار بر گناه ))اينستكه : كسى گناهى كند و از خدا آمرزش نخواهد، و در فكر توبه نباشد، اينست اصرار بر گناه .

اصول كافى ج : 3 ص : 395

 رَبَّنَا إِنَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ

پروردگارا! ما ايمان آورده‏ايم; پس گناهان ما را بيامرز، و ما را از عذاب آتش، نگاهدار.

ال عمران-16